Pałac
Klasycystyczny pałacyk z XVIII wieku wpisany do rejestru zabytków.
Historia
Budynek został wybudowany w 1760 roku w miejscu spalonego późnobarokowego dworu. Uszkodzony podczas działań wojennych, odnowiony w 1947 r.
W XVII wieku pierwszym właścicielem dworku w obecnym kształcie był radca wyższego urzędu rządowego von Saurma, który w 1761 sprzedał majątek Gottleibowi Herttlieb.
W 1777 roku majątek został kupiony przez kapitana von Huntelium vel Huntellim, który w tym samym roku odsprzedał go panu von Scharnewitz.
W roku 1781 kolejnym właścicielem został porucznik von Mannstein, który siedem lat później sprzedał go baronowej von Stillfried, a ta w 1790 roku sprzedała go porucznikowi von Sack.
W 1973 roku majątek kupił radca sądowy, starszy ziemski (Landesältester) księstwa świdnickiego Josef Bernhard von Mutius. Rok później sprzedał go referendarzowi kamery Neubauer’owi.
W 1796 roku majątek Komorno nabył starosta prudnicki Theodor Karl von Elstermann, ale już w 1797 roku, sprzedał je panu von Holly.
W ciężkich czasach wojennych dobra von Holly podupadły i w 1803 Komorno zostało zakupione w publicznej aukcji za długi przez radcę kameralnego (Kammerrat) Löwe.
Ciekawostki
Josef Bernhard von Mutius
(*1751 †1816) posiadał Stronie Śląskie (Seitenberg) i Jeleniów (Gellenau) w hrabstwie kłodzkim, oraz majątki Kertschütz i Wüstung w Brandenburgii. Neubauer posiadał również Tarnowice Stare w powiecie bytomskim.
Eduard Ferdinand August Tillgner
założył w roku 1885 Ehemalige Sulfit-Cellulose-Fabrik Tillgner & Co AG, poprzedniczkę zakładów papierniczych w Głuchołazach. W roku 1895 założył w Szymiszowie zakłady wapiennicze pod nazwą Schimischower Portland-Zement, Kalk und Ziegelwerke. Inwestował w majątki ziemskie, zakupując majątki w Buchholz, Kirscha, Pogorzela i Bremenhaim. Jego córka Dora-Hilda wyszła za mąż za inżyniera Klausa Ferdinanda Thormaehlen wynalazcę i właściciela patentu DE1851396U: Mulch-Mäh-Sichel (sierpa mulczującego), czyli dzisiejszej kosy spalinowej
Hieronim Bonaparte
był najmłodszym bratem Napoleona Bonaparte. Jego wnuk Charles Joseph Bonaparte (z pierwszego małżeństwa z Elisabeth Patterson nazywaną pięknością z Baltimore) w 1908 roku ustanowił FBI (Federal Bureau of Investigation) . W 1807 roku Hieronim Bonaparte został królem Westfalii zwanym König Lustig (do dziś w dialekcie westfalskim słowo schromm, pochodzące od Jérōme, oznacza wesołka, żartownisia).
Marie-Eleonore
W 1900 roku Marie-Eleonore wyszła za mąż za majora Heinricha von Aulock, ze znanej śląskiej rodziny szlacheckiej o wojskowych tradycjach. Hrabina przyzwyczajona do wystawnego życia i „berlińskich klimatów”, narobiła długów karcianych, przez co majątek w Komornie został przejęty przez Górnośląskie Towarzystwo Ziemskie w Opolu, które rozparcelowało ziemie i sprzedało okolicznym rolnikom.
Harmonia i symetria
Budynek piętrowy, podpiwniczony z poddaszem, na rzucie prostokąta 30m na 16,77m. Wysoki na 16 metrów dach czterospadowy, mansardowy z lukarnami. Ryzalit południowy (wejściowy), dwukondygnacyjny, zwieńczony jest trójkątnym naczółkiem, w którego środkowym polu znajduje się okulus z tarczą zegarową. Wykusz na elewacji wschodniej. Wejście do budynku przez reprezentacyjne schody. Wyjście do parku po stronie zachodniej poprzez otwarty taras zewnętrzny.
„Oblężenie Koźla”
W styczniu 1807 roku na ziemię kozielską nadciągnęły bawarsko - wirtemberskie wojska napoleońskie z zadaniem zdobycia Twierdzy Koźle. Dowódca tego korpusu – bawarski generał Erasmus von Deroy, na swoją kwaterę wybrał właśnie dworek w Komornie. Stąd wydawano rozkazy i prowadzono działania oblężnicze twierdzy Koźle. W dworze prowadzone były też rozmowy na temat kapitulacji twierdzy. Stronę napoleońską reprezentował pułkownik Morio - adiutant Jego Królewskiej Mości Księcia Hieronima Napoleona(14) głównodowodzącego 9 Korpusem Wielkiej Armii.
Właściele
W 1858 roku właścicielem dworu został górnośląski przedsiębiorca Eduard Heinrich Carl Roman Tillgner, a później kolejno jego syn Eduard Ferdinand August Tillgner I córka Sophie Auguste Caroline Ida Tillgner von Sebottendorf (* 16.5.1843 † 10.05.1916) i wnuczka Marie-Eleonora von Stillfried und Rattonitz (*27.08.1879 † 10.07.1929). W latach trzydziestych dwór zakupił Ludwig Deloch, właściciel majątku z Dobieszowic.
Współcześnie
Po II wojnie światowej dwór został zaadaptowany na potrzeby szkolne, mieściły się w nim internat, sale wykładowe i biblioteka. Kolejnymi właścicielami byli powiat Kędzierzyn-Koźle i gmina Reńska Wieś. W 2019 roku szczęśliwymi właścicielami dworku i parku zostali:
Anna, Witold oraz Sabina i Bogusław.